Użytkownicy Makatonu

Użytkownikami - bo tak zostały nazwane osoby posługujące się systemami AAC w początkach (koniec lat 40-tych) kształtowania - są dzieci i dorośli ze "złożonymi potrzebami komunikacyjnymi". Osoby, których mowa trwale lub okresowo utrudnia, ogranicza lub uniemożliwia zaspakajanie codziennych potrzeb komunikacyjnych oraz pełnienie funkcji życiowych i społecznych w sposob konwencjonalny (naturalna mowa), ale korzystając ze wsparcia AAC, w sposób wspomagający i/lub alternatywny.

Nie ma jednej określonej grupy posługującej się Makatonem. Osoby, które zeń korzystają pochodzą z różnych grup wiekowych i kulturowych. Ich jedyną cechą wspólną jest fakt, że z racji zróżnicowanych zaburzeń potrzebują przystosowanych form pomocy do skutecznego porozumiewania się. Są to najczęściej dzieci i dorośli z niepełnosprawnością rozwojową (np. intelektualna niepełnosprawność, zespoł Downa lub inne zespoły genetyczne, mózgowe porażenie dziecięce, autyzm) lub nabytą, która pojawia się w wyniku choroby lub urazu (np. traumatyczne urazy mozgu, urazy rdzenia kręgowego, stwardnienie rozsiane, wylew), powodując istotne zakłocenia w mowie, języku i / lub umiejętnościach poznawczych.

Skuteczne porozumiewanie nie było by jednak możliwe bez objęcia programem partnerów komunikacyjnych tj. osób zaangażowanych w interakcję komunikacyjną, którzy aktywnie współpracują z rozmówcą Makatonu, pomagając mu przekazać bądź zrozumieć komunikat. Są nimi m.in:. rodzice i opiekunowie, rodzeństwo i rówieśnicy, dziadkowie. Do grupy zaliczane są również osoby (specjaliści), mające kontakt z użytkownikiem Makatonu, czyli: pedagodzy, psycholodzy, logopedzi, nauczyciele, personel administracyjny szkół i ośrodków (np. woźni, kucharki, kierowcy etc.).